maandag 30 juni 2014

De éénpansmaaltijd


Hier begint het verhaal van een éénpansmaaltijd voor de zondagavond tijdens de voetbalwedstrijd Nederland - Mexico...

De ingrediënten zijn als volgt :

 Gesneden champignons




Vervolgens een halve gesneden paprika
(mijn voorkeur is geel, maar rood of groen
kan ook)


Een halve aan blokjes gesneden courgette is ook lekker, houdt je er niet van ? Dan kun je ook een komkommer gebruiken...









In dit geval (lui) heb ik gekozen voor een blikje haricots verts van Bonduelle, je kunt natuurlijk ook verse sperziebonen koken en in kleine stukjes snijden... De hoeveelheid ligt aan het aantal eters en hoeveel ze eten, dat zul je zelf moeten uitvogelen...









Dit handige pakje zet je klaar op je aanrecht zodat je het zo kunt pakken als je het nodig hebt... Daarbij zet je een maatbeker met tussen de 300 en 400 ml water klaar... Afijn, dat staat achterop 't pak hoe je dat moet doen... Ik denk dat de hoeveelheid water ook weer aan jezelf ligt, hoe dik je de saus wil hebben...








Ik heb dit keer gekozen voor kipknaks van Unox, je kunt het gerecht ook maken met kipreepjes, geruld gehakt of shoarmavlees, 't is maar wat je lekker vindt...






En als laatste onderdeel gewone witte rijst van Lassie, zo'n 250 gram, maar dat ligt er ook weer aan voor hoeveel mensen je kookt...








Als je dit hebt verzamelt en alles klaar is wat voorbereidingen betreft, heb je alleen nog twee pannen nodig :

één hapjespan, liefst met deksel
één gewone pan om rijst in te koken


Het begin :


 Een klont boter in de pan en lichtbruin laten worden...


Daar stort je de champignons in en laat ze even bruinen,
vervolgens doe je de paprika en de courgette erbij...


Dan voeg je de knaks toe, aan kleine blokjes gesneden...
zachtjes laten sudderen...


De boontjes even aan wat kleinere stukjes snijden en
erbij doen...

 

Water toevoegen...


En het zakje legen...


Goed doorroeren en dan zachtjes laten pruttelen...


Dan moet het geheel er ongeveer zo uitzien...


Ondertussen even je zoon lastig vallen die zeer ernstig een spel aan 't spelen is op de laptop :


Dan weer verder met de volgende stap :

Water opzetten om de rijst in te koken, zodra het kookt de rijst toevoegen, je kunt er eventueel iets zout aan toevoegen, is niet per se nodig...



En als de rijst klaar is (zo gaar als je zelf gewend bent, ik ben van de eigenlijk iets te gare rijst), afgieten en even laten staan...










De rijst toevoegen aan de smurrie en doorroeren, op een laag vlammetje (in het geval je op gas kookt) laten sudderen...









 En dan het eindresultaat in de pan






Men neme tot slot een bord en kwakken de hap erop, voegt voor de frissigheid wat partjes mandarijn toe (uit blik van Del Monte of gewoon appie)... Het kan ook perzik of ananas zijn, het is maar net wat je in huis hebt of wat je smaak is...

Aan tafel !

Ja, in dit geval eet ik bij m'n laptop omdat de heren naar voetbal zitten te kijken en ik kijk liever naar m'n spelletje...

Zo aanspreekbaar zijn ze niet tijdens een wedstrijd waar Nederland móet winnen...

Zie de gespannen koppies !







Geen idee wie het zijn, maar het was nog 0 - 0...





 

Ik kreeg nog wel een duimpje (like it) dat het eten smaakte... dat kon er nog vanaf en verder heb ik geen last van de heren gehad... totdat Mexico scoorde en ik me wezenloos schrok van de teleurstellende geluiden... om kort daarna me rot te schrikken van 't gejuich en een zoon die als een gek in de tuin ging staan juichen... Waarop er een soortgelijke geluiden uit andere tuinen als antwoord kwam... ! Het leek wel een soort oer roep :) En helemaal toen Nederland de overwinning behaalde... Gelukkig, ze zijn een ronde verder... Op naar zaterdagavond waar het hele ritueel weer herhaald wordt...

Wat we dan eten weet ik nog niet, misschien wel iets simpels als McDonalds, een lekkere Big Mac ofzo...

Greetz Mamouna





zondag 29 juni 2014

Jaardag 2014 en nog wat...

En ja hoor, weer voetbal op m'n jaardag... Dit keer niet het nederlands elftal maar een stel andere idioten die zo nodig achter een bal aan moeten rennen en als ze hem dan hebben zo snel mogelijk hem weer wegschoppen... Dat doen ze denk ik om te voorkomen dat ze aangevallen worden door iemand van de tegenpartij, wat dan ongetwijfeld tot een scheenbreuk of elleboogkraak leidt...





We hebben het handig opgelost... Lekker eten en de heren op de bank... de zogeheten 'mannenhoek' en de vrouwen aan tafel... Jaha, we zijn ruim in de minderheid... *zielig* (en dan reken ik Moos en Sam nog niet eens mee)


Het was in ieder geval een gezellige dag... In de middag zijn m'n schoonouders en Raymond en Mirjam met de kinderen ook nog geweest en Nicole was er ook nog even...

De rest van de week is rustigjes verlopen met alle gewone dagelijkse dingen : schoonmaken en opruimen, strijken enz... Dat gewone gezeur wat elke week terug komt...
Ik heb nog wel wat gehaakt, niet veel... Had er deze week niet zoveel zin in, wat ook wel eens voorkomt...

Vanmiddag even met Bas en Moos een rondje gedaan en ouderwets weer wat foto's gemaakt... :


En nu gaan verzinnen wat ik met het eten ga doen, want vanavond is er weer voetbal ! Nederland tegen Mexico en ze moeten natuurlijk winnen anders is alle pret over... (en dat vind ik jammer :) )...

Voetbal en win ze,
Greetz Mamouna

zondag 15 juni 2014

Vaderdag... vandaag en toen...

Vandaag een kaarsje bij de foto van pa gezet, een keer extra omdat het vaderdag is... Vanmiddag gaan we naar m'n schoonvader even een bezoekje brengen, gewapend met een fles wijn en een puzzelboekje, daar heeft hij om gevraagd...

Mijn vader herinner ik me zoals hij op de foto staat :


Dit was in Spa, Bas was toen een half jaar oud...


En dit verhaaltje heb ik een aantal jaar geleden geschreven en toen ik het af had, had alles een plekje gevonden...

ik liep op een zwoele avond door het park. je moet weten dat dat vlak bij een groot meer ligt, waar overdag zwanen zwemmen en de lelie's in de avond heerlijk geuren, vooral als het mooi weer is... 't is dus eigenlijk een heel romantische plek...

die avond was het warm, maar er stond een heerlijk briesje en ik liep op m'n gemakkie over het pad wat langs de vijver liep...
ineens zag ik iets vreemds, dat was me nog niet eerder opgevallen, er stond een cactus aan de rand van het meer... nou zou je zeggen, die groeit er niet in één dag, maar heus, gister stond hij er écht nog niet... het was ook niet zo'n kleintje ook, echt zo'n woestijn cactus, zo'n hoge met van die zijarmen... vreemd hoor...

ik liep langzaam naar de cactus toe, hij was op zijn minst twee meter hoog met een stuk of 6 zijarmen... wel mooi, maar erg vreemd, zoals ik al zei...
toen ik zo dichtbij was dat ik de naalden kon zien, viel me iets anders op... er zaten bloemen op de stam geprikt... een soort lelies maar dan van een soort die ik niet kende... zo mooi wit, ze gaven bijna licht... ik voelde m'n haren in m'n nek rechtop gaan staan...
plots hoorde ik iets in het water... ik keek naar de richting waar het vandaan kwam..... pfff... het was het zwanen echtpaar die statig aan kwamen zwemmen... toen ze dichterbij de kant waren, hoorde ik tot mijn stomme verbazing een stem die zie : hallo, ik zie dat je de cactus gevonden hebt ?

ik draaide me om en zag : niemand...
euh ? kippenvel, drie lagen dik ! waar kwam die stem vandaan ? en nogmaals zei die stem : ik zie dat je hem gevonden hebt... hij staat hier speciaal voor jou !

ik schrok me wezenloos.. een zwaan die kon spreken ? ja hoor... ik ging na wat ik gegeten had, mss zaten er in de salade paddestoelen waar je van ging hallucineren ? nee, ik had alleen champies gebruikt... iets anders dan ? ik kneep mezelf eens goed in mijn arm... auw, dat zou een mooie blauwe plek worden...

de zwaan kwam dichterbij de kant en keek me aan... ik keek terug, niet in staat om te antwoorden..
ja, zei de zwaan, die cactus is voor jou... pluk zijn bloemen en je dromen komen uit...
ja hoor... zo simpel is het leven, pluk mij en ik voldoe aan al je wensen... tsssss....... dat ging door mijn hoofd... ik was echt aan het dromen...

toe maar, zei de zwaan, pluk een bloem en denk aan iets wat je liefhebt, dan zul je zien dat je wens uitkomt...

ik ben niet iemand die in magie gelooft, maar wel dat er meer is tussen hemel en aarde dan wij weten... maar dit sloeg alles, en toch ?
ik boog me voorover naar de cactus en plukte er een lelie af, rook eraan en dacht aan mijn vader...
ik hoorde geruis en daarna een gekuch... ik verstijfde, dat was mijn vader die ik hoorde, dat kon niet... die was voor 6 jaar terug overleden... maar het was zijn kuchje, zei mijn verstand terwijl m'n hart bloedde.... ik draaide me om en tjezus, daar stond hij ! m'n vader....... ik kon geen woord uitbrengen...
dag meiske, zei hij, hoe gaat het nu met je ? de tranen sprongen in m'n ogen... dag pap, antwoorde ik, en verder kon ik niets uitbrengen... hij liep op me af en toen hij op armslengte was, stak hij zijn handen uit, die vertrouwde handen... ik herkende ze en toch ook weer niet... het was zolang geleden dat ik ze gevoeld en gezien had...

ik stak aarzelend mijn handen uit, niet wetende wat ik zou voelen als hij me aan zou raken, of het net zo koud was als toen hij in zijn kist lag of dat ze warm zouden zijn, zoals toen hij nog leefde...
ze waren warm... zo warm en zo veilig... ik huilde...
huil niet, zei hij, dat is nergens voor nodig, waar ik nu ben, is vrede en is alles goed en in het reine... meiske toch...

ik vloog hem om zijn nek... ik wist niet wat ik moest zeggen, ik kon alleen maar stamelen : pa, hoe kan dit ?
hij zei : dat weet ik ook niet, maar het kan... het is maar voor even... ik wil je vragen of je mam de groeten wil doen en vooral zeggen dat ik haar mis... en dat ze moet doen waar ze nu voorstaat, dat het goed is...
ik keek hem aan en vroeg : weet je dat dan ? hoe is het waar je bent ?
hij antwoordde : dat mag ik je niet zeggen, dat is voor ieder om erachter te komen als het zijn/haar tijd is... ik wil je wel zeggen dat ik je ook mis, mijn dochter...
ach pa, zei ik... ik mis je ook zo vreselijk... elke dag opnieuw...

zo stond ik in de armen van mijn vader bij het meer... zo onwerkelijk en toch zo echt...

mijn vader hield me stevig vast, het leek wel een eeuwigheid... en toen kwam het : meiske van me, ik moet gaan, ik word geroepen, zei hij... nee pa, nog niet, riep ik....
ja, het is tijd... je hebt het goed gedaan met alles... onthou dat ik voor altijd van je zal blijven houden en van je moeder, zeg haar dat ik op haar wacht, later, als ze eraan toe is om tekomen, zal ik haar opwachten en dat ze niet bang hoeft te zijn als het zover is... zul je dat zeggen ?

ik knikte, ik kon geen woord spreken, maar had wel een gevoel van diepe vrede van binnen...
mijn vader draaide zich om en liep langzaam weg van me... hij keek nog een keer om en zwaaide, gaf me een handkus en verdween...

ik stond daar voor mijn gevoel nog een half uur verdwaast te kijken voordat ik me omdraaide naar de cactus en de zwaan...

cactus ? waar ? zwanen, er waren geen zwanen te zien...
zou ik dan toch gedroomd hebben ? nee, ik was echt aan de oever van het meer en ik had echt met m'n vader gesproken...

langzaam liep ik het pad over naar huis, in de verte zag ik twee zwanen zwemmen... één ervan klapperde met zijn vleugels en ik hoorde een stem vanuit de verte : dat was je diepste wens en die is nu vervult, je zult de cactus en de lelies niet meer nodig hebben...

© mamouna

vrijdag 13 juni 2014

Vandaag de dag...



Sam huppelt tegenwoordig graag het hek over naar de tuin van de buren alwaar hij water gaat drinken uit de vijver... Het gras is altijd groener aan de overkant... Hier is het natuurlijk niet zo lekker als daar...
Toen ik hem betrapte, keek me zeer tja, hoe zal ik het noemen... betrapt aan... *grinnik*
Kort daarna lag meneer weer in de schaduw onder onze eigen tuinstoelen in onze eigen tuin, oost west, thuis best, dacht ik toen...

Later op de avond, na het eten, lag Sam op het kleed en heeft manlief Moos ernaast gelegd want uit zichzelf ging hij er niet bij liggen en 't commando 'op je kleed' deed niets dit keer... Ze bleven zowaar liggen zodat ik een foto kon maken... De camera had nog niet geklikt of Moos hupte overeind, staart tussen de poten en droop af naar binnen waar zijn eigen mand staat... Nou ja, eigen ? Ze delen om de beurt beide manden...




Zo, nu even twee foto's van een tijdje terug, 30 mei... Raymond en Mirjam hun trouwdag... Er zijn heel wat foto's gemaakt en voor de verandering heb ik er dit keer niet zoveel gemaakt... Wel twee die ik zelf mooi vond en dus ook hier plak... Het moment waar alles bij een bruiloft om gaat : het JA-woord...



En dit vond ik een hele mooie foto van mijn schoonvader met zijn jongste kleindochter..
De mooiste kiekjes maak je soms als de mensen er niet op bedacht zijn...
We hebben een hele leuke dag gehad met heerlijk weer... 't Was alleen jammer dat m'n voeten zo'n zeer gingen doen in m'n laarsjes... Ik heb na de receptie dan ook lekker m'n crocks aangetrokken want, zoals ik zei, met het eten steken ze toch onder tafel, niemand die het ziet...


En dan is er ineens een deken af en wat dan te doen ? Dan ga je aan de slag met een granny boekje en maakt een granny die je achteraf toch niet zo mooi vind... Dus ga je aan het ontwerp sleutelen, de basis blijft, die is altijd hetzelfde maar de rest ? Die verander je terwijl je aan het haken bent...

Vooral niet vergeten op te schrijven wat je aan het doen bent en zeker de veranderingen niet vergeten want dan klopt je patroon niet meer en moet je gaan tellen hoeveel steken zaten hiertussen en hoeveel daar ?




Uiteindelijk is er een granny uitgekomen die me bevalt... Ik heb hem de Poolse Popcorn genoemd omdat ik hem voor een deken ga gebruiken voor Corrie... Nu nog de kleuren uitzoeken die ik wil gebruiken :

Deze maken een goeie kans, ik heb hopelijk genoeg van elke kleur om ze te kunnen maken... Het patroon is reeds getekend maar moet (gelukkig) weer aangepast worden... De oranje/gele die in de mand ligt, heeft de eindstreep niet gehaald...
Ik geloof dat ik de afgelopen twee dagen wel 6 keer een granny heb gehaakt en er evenzoveel weer uitgehaald... Ach, je moet wat...




De afgekeurde kleurtjes... Voor dit project dan...

En dat was het wel zo'n beetje... Net gelezen op facebook dat nederland heeft gewonnen... Nu dacht ik al zoiets want er is net ergens een vuurwerkfeestje geweest... En ik heb een paar keer horen juichen, toen had ik al het idee dat het wel goed zat... Nu de rest van de tegenstanders nog even verslaan en we hebben er een beker bij... Niet dat ik zal kijken want voetbal boeit me niet zo...

Morgen gaan wij in ieder geval weekend vieren, hoe ? Gewoon met boodschappen doen, een wasje draaien, wat strijken en rommeltjes opruimen, normaal zoals altijd...

Heel fijn weekend voor iedereen die dit leest,
greetz Mamouna




donderdag 12 juni 2014

Dekens, dekens en nog wat dekens...






Wat ooit een mooie deken moest worden, werd al gauw een misser... 
Toen ik op zo'n 80 cm zat, merkte ik dat het compleet scheef ging trekken en dat was niet mooi...





Dus wat doe je dan ?

Uithalen !

Laten liggen is geen optie, zonde van de wol...

Dus op een zondagmiddag aan de uithaal gegaan, wat een ellende ! Ik had namelijk alle draadjes al afgehecht zodat ik niet na ongeveer 2 m alles nog moest afhechten... Afijn, het ging met horten en stoten en ik heb meteen alle draadjes aan elkaar geknoopt... Maar wat nu ?

Oplossing : je begint gewoon opnieuw aan een deken :


Via een mega bol wol en een groot vierkant, en nog een en nog een, moest ik toch even goed nadenken hoe verder...

Daar zat ik met 3 mega vierkanten...





Na wat gepuzzel en gepeins kwam het idee : 16 vierkanten, van elke kleur één plus 4 zwarte voor op de hoeken en dan de deken met zwart aan elkaar haken...








En dit is het resultaat geworden !


















Sam en Moos hadden de deken al in een eerder stadium goedgekeurd dus kon ik met een gerust geweten doorgaan met haken... 

En zo is er weer een deken af voor Corrie...

De volgende is ook al over de helft maar wat dat wordt, laat ik nog even niet zien...





Greetz Mamouna