Eindelijk was het zover, vakantie ! Dit jaar ging de kampeersleurhut compleet met voortent naar de Duitse Eiffel... Op zondag zijn we vertrokken en Ard mocht mee voor een paar daagjes... IJverig werd geholpen met de voortent aan de caravan ritsen en toen dat eenmaal klaar was, werd de 'jongens' tent opgezet en de luchtbedden opgeblazen...
Toen was het tijd om er bij te gaan zitten... Ik startklaar om iets te gaan haken maar 't was best warm en de inspiratie bleef weg... dus lekker niks doen in de schaai van de zol... *grinnik*...
Tja, dag twee verliep in het ochtend en middag stadium goed, supermarkten verkent in de buurt en de nodige boodschappen ingeslagen, eten gemaakt en de jongens gingen nog even naar 't grote springkussen en om een lang verhaal kort te maken : Ard gleed uit en kwam in 't zand op de rand van 't kussen terecht met zijn kin en zijn hoofd klapte achterover... Hij hoorde een knak in zijn nek... Toen hij met Bas bij de caravan terugkwam, schrokken we wel even... Hij had vreselijke pijn in zijn nek en daar moet je toch wel voorzichtig mee zijn... Gelukkig kon hij alles nog bewegen maar toch voor de zekerheid een buurman erbij gehaald die ehbo had... Die deed wat simpele testjes en vond het, net als wij, toch verstandiger om een arts erbij te laten komen... Buurvrouw was al op de fiets gesprongen om bij de receptie een arts te waarschuwen maar kon nergens een noodnummer vinden, hetgeen wat vermeld stond in de bekende 'campingbijbels' was een verkeerd nummer, dat hielp ook niet veel... Marco naar de receptie, zat ergens een knop voor noodhulp dus die maar gebruikt en gelukkig, binnen no time was er contact en zou men voor een arts zorgen... Blijkt dat er een complete ambulance de camping op kwam... Ard werd nagekeken (en dat alles in ons beste duits) en voor de zekerheid met nekkraag om naar het ziekenhuis... Marco in de ambulance mee en de buurman, hoe lief, reed in zijn auto achter de ambulance aan om Marco en Ard weer mee terug te nemen als bleek dat hij niets had... Hoe mis kun je het hebben ? Bas was in alle staten, die moest ik rustig zien te krijgen, wat gelukkig ook lukte, we zijn op bed gaan liggen en van lieverlee werd hij kalm... De zenuwen waren zeer aanwezig... Eindelijk (dit gebeurde rond half 10) rond half 12 belde Marco dat Ard moest blijven maar dat er niets mis was met zijn nek... geen breuk... pff... dat was een hele opluchting... Hij had inmiddels wel Ard's ouders gebeld en die waren meteen in de auto gestapt en onderweg... Bas tevreden met het antwoord en in slaap gevallen... Ik werd om half 5 wakker gebeld door Marco dat hij met de buurman onderweg was naar de camping en dat met Ard alles goed ging... Zijn ouders waren gearriveerd en ze hadden meters vragenlijsten in moeten vullen waarbij Marco als tolk heeft gefungeerd... Na de nodige test bleek dat ze
Ard toch voor de zekerheid 48 uur in observatie wilden houden, dat viel wel even tegen... We hebben zijn spulletjes gepakt en zijn uiteraard op bezoek gegaan... Helaas mocht Ard niet na 48 uur naar huis maar moest nog twee dagen langer blijven, dus zijn vader is teruggereden naar huis om de andere 3 kids even gedag te zeggen, van moeders te ruilen (die als oppas fungeerden) en schone kleren mee terug te nemen... En toen hij terug was, hoorde hij dat Ard alsnog eerder naar huis kon... Had hij dat geweten had hij geen 600 km gereden... Gelukkig is alles goed afgelopen en geniet Ard nu van zijn vakantie...Wordt vervolgd...
Mamouna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten